Ang nakapang-ugat nang panlilinlang ay mahirap ng bakbakin. Minsan ang katotohanan, ang siya pang lumalabas na tsismis at ang makulay na mga lubid ng kasinungalingan ang nangingibabaw. Sa maniobrang ito dalubhasa ang mga komunistang-terorista. 42-taon na itong ginagawa ng CPP-NPA-NDF at patuloy pang yumayabong sa maselang panlipunang istruktura ng bansa.
Naglalaway ang mga komunistang-terorista na maagaw ang pampulitikang kapangyarihan. Nanggigigil na ang mga kampon ni Jose Ma. Sison na maitatag ang “pambansang kwalisyon na gobyerno” na pangungunahan ng Communist Party of the Philipines.
Pero hindi ito sa biglaang proseso. Kaya naging strategy nila ang protracted people’s war. Sa pamamagitan ng gerilyang pakikipagdigma sa Pamahalaan epektibong nasabotahe ng CPP-NPA-NDF ang pang-ekonomiyang gulugod ng bansa. Napahina ang produksyon ng pagkain sa kanayunan. Maraming mga investor ang umalis sa Pilipinas dahil sa matinding revolutionary taxations ng mga terorista.
Gamit ang legal na anyo ng pakikibaka, inorganisa ng Revolutionary Trade Union (RTU ng CPP) na ang hayag na mukha nito ay ang Kilusang Mayo Uno (KMU) ang mga manggagawa sa mga estratehikong industriya. Puhunan ang workers’ right and welfare –naghain sila ng samu’t saring di makatarungang mga demanda. Resulta: mahigit 3,500 mga kumpanya ang nagsara, milyon-milyong manggagawa ang nawalan ng trabaho!
Kilusang Mambubukid ng Pilipinas (KMP) naman ang umo-organisa sa mga magsasaka. Imbes agricultural production, nahatak ang mga mambubukid sa kumplikadong mga rally at mga pampulitikang pagkilos. Resulta: ang Pilipinas na kinikilalang agricultural country kung saan 70% sa kanyang populasyon ay mga mambubukid –nakakaranas na ngayon ng kakulangan sa pagkain!
Ang mga kabataan-estudyante na itinuturing “pag-asa ng bayan” ay prayoridad ngayon sa political organizing ng mga terorista. Sentralisadong ginagabayan ito ng Kabataang Makabayan (KM) na ang legal na mukha ay ang LFS, SAMASA, CEGP at kung anu-ano pang student organizations. Imbes pag-aaral para sa kinabukasan –binababad ng mga kabataan sa mga pampulitikang pagkilos hanggang mahikayat na ang mga ito na tumungo sa kanayunan upang umanib sa NPA para isulong ang armadong rebolusyon.
Bunga ng mga nabanggit, mula 1968 taon na itinatag ang CPP hanggang maagang bahagi ng 1980s mahigit $1.7 trilyon ang nawala sa ekonomiya ng bansa. Inamin din ng National Security Council (NSC) na halos 2% ng taunang Gross Domestic Products (GDP) ang nalulusaw dahil sa insurgency.
Lahat ng mga ito ay nagdulot ng matinding kahirapan sa bansa. Lahat ito ay epekto ng terorismo. At ito rin ang mga usaping ginagamit laban sa Gobyerno. NGUNIT ANG MGA KAGANAPAN KUNG BAKIT LUMALALA ANG KAHIRAPAN AY HINDI NAPAG-USAPAN SA MAINSTREAM MEDIA. Dahil siguro takot ang mga Editor kung hindi man impluwensyado na ang kanilang mga pananaw, o pwede ring kasabwat na sila sa pagpalaganap nitong makamandag na panlilinlang ng mga komunistang-terorista!
No comments:
Post a Comment