May kalayaan ba sa komunistang paghahari?
Makikita sa programa ng CPP-NPA ang layunin nitong itayo ang “Diktadura ng Proletaryado”. Sapagka’t ang CPP ay partido ng proletaryo, ibig sabihin nito, walang iba kundi ang diktadura ng CPP ang masusunod.
Ang isang idibidwal ay mabuting mamamayan kung sunod-sunuran siya sa mg utos ng CPP-NPA. Sa sandaling di na siya sumang-ayon sa utos ng partido, siya ay magiging “kaaway ng rebolusyon” o “kontra rebolusyon”. Madalas na walang batayan ang bansag na ito. Pawang si Sison at iilang lider ng CPP-NPA lamang ang nagpapasya kung ang isang idibidwal ay kaibigan o kaaway nila.
Mabigat ang parusa sa kaaway ng rebolusyon. Malimit na kapalit nito ang parusang kamatayan. Isang halimbawa ang Digos massacre sa Davao kung saan sa ilalim ng pamumuno ni Ka Benzar, pinagpapapatay ng NPA ang 40 bata’t matanda na kabilang sa anti-komunistang United Christian Church.
Pati ang mga kasama nila sa kilusan na umayaw na at tumututol sa CPP-NPA ay pinarurusahan din. Masasabing wala halos pinagkaiba sa sindikatong Mafia ang CPP-NPA. Hindi sila tumatanggap ng anumang batikos, lalong-lalo na kung galing ito sa mga dating lider o kasapi nila. Para sa pangkating Sison-Tiamzon-Ocampo, kanilang pinaniniwalaan na sila lang ang tanging tama, tanging tagapagtanggol ng masa at tanging bayani ng rebolusyon. Binabansagan nilang mga taksil, opotunista, ahente o alipures ng mga reaksyonaryo ang mga tumututol sa kanila. Ang pataksil na pagpatay sa mga dating kasama na humiwalay tulad nina Ka Hector Mabilangan, Father Balweg, Popoy Lagman at Rolly Kintanar ay ilang halimbawa ng karahasan ng CPP-NPA.
Walang human rights o karapatang pantao sa loob ng CPP-NPA. Sa mga akusado, hindi pantay ang paglilitis. Hindi malayang maipagtatanggol ng akusado ang sarili niya. Walang itinatakdang abogado para sa kanya at wala ring malinaw na proseso ng pagkakahati ng poder at trabaho ng paghuhukom. Sa ilalim ng “hukumang bayan” ng CPP-NPA, ang partido ang ‘complainant, judge, jury at excutioner’. Ang partido ang magrereklamo, ang partido ang maglilitis, at ang partido ang magpapatupad ng desisyon.
Maski sa loob ng partido, walang kalayaan ang mga kadre’t kasapi na hindi malapit kina Sison at Tiamzon. Lalo na matapos ibagsak ang diktadurang Marcos nuong 1980s, lumaganap and debate sa loob ng CPP at pagtuligsa sa liderato. Kasunod nito ay ang kampanya laban sa mga “Deep Penetration Agents” o DPAs daw sa loob ng CPP.
Maraming kadre’t kasapi ang tinortyor, ibinilanggo sa di makataong kondisyon. Sila’y walang pakundangang pinatay at binaon sa mga “mass graves”. Ayon kay Rodolfo Salas, dating puno ng CPP-NPA, mahigit sa 2,000 na mga kadre at kasapi ang pinatay ng CPP-NPA sa marahas nitong kampanya. Mahigit 500 ang binuwal sa Operation Missing Link (OPL) at Olympia sa Southern Tagalog at NCR; mahigit 1,000 sa kampanyang Ahos at Anaconda sa Mindanao. Sa librong “To suffer Thy Comrade” idinitalye ni Bobby Garcia ang kanyang pinagdaanang karahasan sa OPL.
Makikita sa programa ng CPP-NPA ang layunin nitong itayo ang “Diktadura ng Proletaryado”. Sapagka’t ang CPP ay partido ng proletaryo, ibig sabihin nito, walang iba kundi ang diktadura ng CPP ang masusunod.
Ang isang idibidwal ay mabuting mamamayan kung sunod-sunuran siya sa mg utos ng CPP-NPA. Sa sandaling di na siya sumang-ayon sa utos ng partido, siya ay magiging “kaaway ng rebolusyon” o “kontra rebolusyon”. Madalas na walang batayan ang bansag na ito. Pawang si Sison at iilang lider ng CPP-NPA lamang ang nagpapasya kung ang isang idibidwal ay kaibigan o kaaway nila.
Mabigat ang parusa sa kaaway ng rebolusyon. Malimit na kapalit nito ang parusang kamatayan. Isang halimbawa ang Digos massacre sa Davao kung saan sa ilalim ng pamumuno ni Ka Benzar, pinagpapapatay ng NPA ang 40 bata’t matanda na kabilang sa anti-komunistang United Christian Church.
Pati ang mga kasama nila sa kilusan na umayaw na at tumututol sa CPP-NPA ay pinarurusahan din. Masasabing wala halos pinagkaiba sa sindikatong Mafia ang CPP-NPA. Hindi sila tumatanggap ng anumang batikos, lalong-lalo na kung galing ito sa mga dating lider o kasapi nila. Para sa pangkating Sison-Tiamzon-Ocampo, kanilang pinaniniwalaan na sila lang ang tanging tama, tanging tagapagtanggol ng masa at tanging bayani ng rebolusyon. Binabansagan nilang mga taksil, opotunista, ahente o alipures ng mga reaksyonaryo ang mga tumututol sa kanila. Ang pataksil na pagpatay sa mga dating kasama na humiwalay tulad nina Ka Hector Mabilangan, Father Balweg, Popoy Lagman at Rolly Kintanar ay ilang halimbawa ng karahasan ng CPP-NPA.
Walang human rights o karapatang pantao sa loob ng CPP-NPA. Sa mga akusado, hindi pantay ang paglilitis. Hindi malayang maipagtatanggol ng akusado ang sarili niya. Walang itinatakdang abogado para sa kanya at wala ring malinaw na proseso ng pagkakahati ng poder at trabaho ng paghuhukom. Sa ilalim ng “hukumang bayan” ng CPP-NPA, ang partido ang ‘complainant, judge, jury at excutioner’. Ang partido ang magrereklamo, ang partido ang maglilitis, at ang partido ang magpapatupad ng desisyon.
Maski sa loob ng partido, walang kalayaan ang mga kadre’t kasapi na hindi malapit kina Sison at Tiamzon. Lalo na matapos ibagsak ang diktadurang Marcos nuong 1980s, lumaganap and debate sa loob ng CPP at pagtuligsa sa liderato. Kasunod nito ay ang kampanya laban sa mga “Deep Penetration Agents” o DPAs daw sa loob ng CPP.
Maraming kadre’t kasapi ang tinortyor, ibinilanggo sa di makataong kondisyon. Sila’y walang pakundangang pinatay at binaon sa mga “mass graves”. Ayon kay Rodolfo Salas, dating puno ng CPP-NPA, mahigit sa 2,000 na mga kadre at kasapi ang pinatay ng CPP-NPA sa marahas nitong kampanya. Mahigit 500 ang binuwal sa Operation Missing Link (OPL) at Olympia sa Southern Tagalog at NCR; mahigit 1,000 sa kampanyang Ahos at Anaconda sa Mindanao. Sa librong “To suffer Thy Comrade” idinitalye ni Bobby Garcia ang kanyang pinagdaanang karahasan sa OPL.
No comments:
Post a Comment